καλοκαλύτερος

καλοκαλύτερος, -η, -ον (Μ)

ο πιο καλός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Επαναληπτικό σύνθ. < κα-λ(ο)-* + καλύτερος (συγκριτ. βαθμός τού καλός)].